Plaża.

Weronika

-naprawdę? dzięki- uśmiechnęła się i otrząsnęła z zamyślenia
-powinieneś się cieszyć, że nazwałam cię artystą, a nie się jeszcze wypierasz- odparła radośnie

Nick

- Czyli podobnie do mnie. - uśmiechnął się - W ogóle to usiądź, a nie tak nad nami stoisz. - przesunął się robiąc jej miejsce na kocu.
- Oh, wielkie dzięki Weroniko poczułem się dowartościowany - uśmiechnął się.

Weronika

-ta każdy jest artystą, to ja chyba będę artystycznie operować ludzi, bójcie się bo może akurat na was trafić-uśmiechnęła się
-no i to jest dobra odpowiedz- zwróciła się do Nick'a

Lauren

Usiadła na kocu.
- Jesteśmy skromi.
Powiedziała i zaśmiała się.
- Nie ma za co Weronika. Takich rysunków podobnych mam jeszcze kilka.
Uśmiechneła się do dziewczyny.

Nick

- Tak, lejąca się po ścianach krew jest taaaaka artystyczna - zaśmiał się.
- A jest szansa, żebym dostał krajobraz wybrzeża Kalifornii ? Oprawiłbym sobie i wrzucił na ścianę w salonie. - wyszczerzył zęby.

Lauren

Podała mu szkicownik.
- Wybierz sobie co Ci się podoba, bo chyba raczej wybrzeża Kalifornii nie zdąrzyłam jeszcze naszkicować.
Powiedziała z uśmiechem.
- Weronika nie możesz być taką pesymistką, napewno masz jakiś talent tylko, że jeszcze go nie odkryłaś...
Powiedziała do dziewczyny pocieszająco.

Weronika

-ale ten wydaje mi się taki inny, wyjątkowy- odparła i oczy jej się zabłyszczały
-ty lepiej uważaj żeby to akurat twoja krew nie była- przestrzegła go z uśmiechem
-talent... chyba do zniechęcania do siebie ludzi- powiedziała zwyczajnie- ale naprawdę moje medycyna mi wystarcza- uśmiechnęła się

Nick

- Ten jest świetny - wskazał na jeden z obrazków.
- To miała być groźba - zapytał unosząc do góry jedną brew.

Lauren

- Chcesz ten?
Spytała Nick'a.
- Ja naprzykład nie znam się na medycynie w ogóle, więc wiesz musiałaś mieć jakiś dar.. Nawet mnie biologia w szkolę nie interesowała
Powiedziała do dziewczyny.

Weronika

-potraktuj to jak chcesz, ale ja radzę uważać- zaśmiała się
-wszystkiego się można nauczyć- powiedziała do Lauren.

Nick

- Aha - odsunął się na drugi koniec koca.
- Nie chcę zabierać twoich prac - powiedział do Lauren

Lauren

- Ale ty mi nie zabierasz ja Ci daje ją w prezencie no i jak ma wisieć w salonie, będzie mi bardzo miło.
Powiedziała do Nick'a.
- Wiesz Weronika nie którzy nie mają do tego drygu, ja wole już chodzić po wybiegu.
Zaśmiała się do niej.

Weronika

-ej no taki duży chłopiec a się mni boi-uśmiechnęła się- chyba nie wyglądam az na taką straszną?
-czyli jesteś modelką? bo nawet nie wiem co robisz

Nick

- Serio ? Dzięki - odparł Lauren. - A co chcesz w zamian ? - zapytał z uśmiechem.
- jesteś modelką ?
- Haha, no bo jesteś straszna ; x albo taką zgrywasz

Lauren

- Tak jestem modelką. A to coś złego?
Spytała.
- Nie nic nie chce. Może kiedyś będzie okazja to się odwdzięczysz.
Powiedziała dziewczyna i uśmiechneła się do chłopaka. Po czym wyrwała z szkicownika drugi rysunek i mu dała.