Pizza Hut

Hanna

- nie mam pojecia. moze ty masz jakiś pomysł ? - zapytała chłopaka.

David

- Może plaża ? Słońce wyszło. Tylko musze isc sie przebrać, bo nie wziąłem kapielówek ;haha;

[zw. -> obiad.]

Hanna

- jasne, moze być. też muszę się przebrać - powiedziała - to za 20 minut na plaży ? pasuje ?- zapytała

Michael

Wszedł do pizzeri i usiadł przy stoliku przy oknie. Przejechał wzrokiem po ludziach będących w środku nie widząc nikogo znajomego. Po chwili podszeła do niego kobieta z kartą dań. Zamówił małą pizzę i siedział czekając na zamówienie.

Michael

Dalej czekał na zamówienie.

Michael

Po chwili kobieta przyniosła mu zamówienie. Powoli zaczął jeść pizze.

Weronika

Przyszła do pizzeri. Jeszcze nigdy tu nie była. Rozejrzała się. Wybrała sobie stolik przy oknie. W mgnieniu oka przy jej stoliku pojawił się przystojny kelner. Aż dziwne, ze gdzie się pojawia tam zauważa dość urokliwych kelnerów. Zamówiła małą pizze, w końcu taka jej w zupełności wystarczy. Czekała na zamówienie, patrząc się na ulicę przez okno.

Michael

Skończył jeść pizze wyciągnął z kieszeni portfel zostawił pieniądze i wstał od stolika. Dosiadł się do dziewczyny która wzrok miała przykuty w widoki na zewnątrz. - Cześć. - Powiedział chłopak.

Weronika

Trochę ją przestraszyło to nagłe "cześć", lecz nie dała po sobie tego poznać.
-cześć- odpowiedziała trochę nieśmiało. Przyjrzała mu się dyskretnie, nie znała go. Chłopak wydał jej się pewny siebie, znała już trochę ludzi w tym mieście, ale jeszcze nikt tak znienacka nie dosiadł jej się do stolika.
Po chwili kelner przyniósł jej zamówienie. Zaczęła powoli jeść.

Michael

- Smacznego - Powiedział. - A tak po za tym nie znamy się wiem. I pewnie trochę wystraszyłem.- Dodał po chwili. - Michael jestem. - Powiedział chłopak z uśmiechem.

Weronika

-dzięki- powiedziała i zabrała się za drugą część pizzy,
-Weronika- przedstawiła się krótko, lekko się uśmiechając

Michael

- Mam nadzieję że nie przeszkadzam. - Powiedział chłopak.

Weronika

-nie no jak tu siedzisz to już cię nie będę wyganiać- powiedziała- znaj moją łaskawość- dodała po chwili, uśmiechając się, bo nie chciała aby tamto zabrzmiało sztywno i jakoś tak dziwnie

Michael

- Nie długo i tak będe musiał wracać do pracy. - Rzekł chłopak z uśmiechem.

Weronika

a gdzie pracujesz czy raczej w jakim zawodzie?- zapytała zaciekawiona kończąc pizze