Dom Blair

David

- Ja narazie studiuję. - zamyślił się - No i imprezuję.

Blair

- Czyli norma, jedno akurat godzi się z drugim. - zaśmiała się. - A ile własciwie masz lat?

David

- A na ile wyglądam ? - uśmiechnął się cwano. - 23 kończę w tym roku.

Blair

- Pan z mojego rocznika. - spojżała na niego i dopiła wino.

[no i zaraz bede musiała iść -,-'']

David

Dopił wino do końca - cóż za zbieg okoliczności.

[ a bedziesz jeszcze ? ]

Blair

Obdażyła chłopaka uśmiechem i odstawiła kieliszek. - Nie idziesz zobaczyć swojego domu?

[będe. ale to za jakieś... 40 minut? no i muszę już się zmywać, narazię Wink

]

David

- Ah tak, faktycznie - uśmiechnął się. - Dzięki za klucze i za gościnę.
Chwycił klucze, pożegnał się i wyszedł. Stwierdził, że nie ma ochoty jak narazie iść do domu, ale zobaczyć jak NY wygląda nocą.

Blair

Weszła do domu i zapaliła światło. Jej wielki, obśliniony potwór nawet w nocy nie tracił energii - beztrosko podbiegł do Blair widocznie się ciesząc. Było tu dość duszno, więc postanowiła otworzyć okno, a po paru minutach już znalazła się w wannie. Po kąpieli cała czyściutka i pachnąca wskoczyła do łóżka, wtulając głowę w miękką, jedwabistą poduszkę. Szybko zasneła.

Blair

Obudziła się przewracając się z boku na bok. Było już parę minut po 12, ale nie zamierzała tak szybko wychodzić z łóżka - dzisiaj miała wolne. Po chwili jednak wstała i weszła do łazienki jednak nie dobudziła się całkiem. Zaczeła po omacku szukać kranu.

Blair

Gdy w końcu go znalazła, obmyła twarz, przebrała się i poszła coś zjeść. Jednak w lodówce nie było nic oprócz paru sosów i soku, ponieważ Blair najczęściej jadła na mieście. Aby nie zapomnieć o zakupach napisała kartkę Kupić karmę dla psa... I dla człowiek. W sumie nie była specjalnie głodna, mogła poczekać do lunchu. Zarzuciła na siebie kurtkę i poszła na miasto.

Blair

Weszła do domu wycierając wcześniej buty. Wzieła dużą, zieloną torbę do której zaraz włożyła sukienkę i buty Hanny. Była z nią umówiona w Pizza Hut, więc nie mogła się, aż tak bardzo ociągać. Przed wyjściem rzuciła jeszcze raz okiem na zegarek i udała się do ustalonego miejsca.

Blair

Siedziała w biurze i zbierała materiały do nowego wydania Vogue. Tym zamiast samego pisania, miała zaprojektować okładkę pisma. Po godzinie pracy na komputerze miała już gotowy projekt; na pierwszą stronę użyła zdięcia grupowego paru gwiazd w pięknych sukienkach od różnych projektantów. Była z siebie dumna, poszła odpocząc i wyluzować się przed telewizorem.

Blair

Mogła się tego spodziewać - w telewizji nie było niczego co mogło ją zainteresować. Rozsiadła się więc wygodnie na sofie i już miała się trochę przesać, ale przy Budrysie nie miała do tego warunków. Pies położył jej głowe na kolanach. Blair zaczeła przyzwyczajać się do obecności jedynego 'faceta' w domu. Postanowił wziąść go na spacer. Zeskoczyła z kanapy, ubrała się odpowiednio do pogody doczepiła smycz do obroży olbżyma i wyszła przejsć sie troche po parku.

Blair

Weszła zmęczona do domu i odrazu udała się do sypialni. Chciała wziąść jeszcze wcześniej szybki psysznic, ale postanowiła to odłożyć na rano. Rozebrała się, weszła do łóżka i zasneła.

Blair

Weszła do domu i odrazu poszła się przebrać. W swoim stroju do pracy wyglądała jak typowa lalka, ale cóż, pracując w takim środowisku musiała się ubierać tak jak wszyscy inni sobie tego życzą, a nie tak jak ona lubi. Moda w pracy to przekleństwo. Rzuciła teczkę na kanapę, ubrała jeansy i tunikę zapinaną przy dekoldzie na czarne guziczki - wyszła na miasto.