Central Park

Travis

- Jestem prawnikiem - odparł. - Więc nie ma się czym dziwić. A ty gdzie pracujesz?

Weronika

-prawnik no no, też kiedyś o tym myślałam, ale to nie dla mnie-uśmiechnęła się-a ja jeszcze nie pracuje, leniuch ze mnie, aktualnie studentką jestem

Travis

Uśmiechnął się. - A co studiujesz?

Weronika

-medycynę-odpowiedziała- tylko mi nie mów, że nie pasuje na taki kierunek bo słyszałam to już milion razy

Travis

- Pewnie genialnie się do tego nadajesz. - chłopak praktycznie nie znał Weroniki, ale był pewny tego co mówi.

Weronika

-nadajesz się na prawnika, kłamanie ci świetnie idzie-uśmiechnęła się-chociaż nie każdy facet umie kłamać

Travis

- Jestem w 100% szczery. Poza tym chyba nie wybierałabyś takiego kierunku gdybyś nie była w tym dobra... - puścił jej oko.

Weronika

-niech będzie, że wierzę, a ze mną to nigdy nic nie wiadomo, ale jak chce się coś robi dla ludzi to nawet medycyna nie wydaje się taka ciężka
-jak już ciemno-spojrzała się w górę- nie ma nic piękniejszego od nieba pełnego gwiazd

Travis

- No nieźle dziewczyno jeszcze trochę i będzie o tobie głośno. - odparł.
- Pięknie. - chciał właściwie powiedzieć 'ono nie jest tak piękne jak ty', ale to wydało mu się zbyt banalne. Travis był beznadziejnym romantykiem.

Weronika

-ta zapewne zrobię taką karierę lekarską, że będą o mnie w gazetach pisać, może już chcesz autograf, bo później będzie ciężko dostać-uśmiechnęła się
-spójrz nawet widać mały i wieli wóz-wskazała palcem na zbiór gwiazd

Travis

- Kompletnie nie potrafie rozróżnić tych gwiazd. - odparł i spojżał na zegarek. - Robi się późno i chyba będe wracał. Odwieść cię?

Weronika

-chyba będę cię musiała podszkoli z astronomii-uśmiechnęła się
-nie musisz, mieszkam blisko, poradzę sobie-odpowiedziała i pożegnała się z nim.

Travis

Pożegnał się i wrócił do domu.

iizuch

Powolnym krokiem spacerowała, po alejkach, przyglądając się bawiącym dzieciom i ich rodzicom. Usiadła na ławeczce, wyciągnęła z torby ciasto, które dostała od swojej matki.

iizuch

Małymi kęsami, gryzła ciasto, rozkoszując się jego smakiem. W powietrzu unosił się żar, słońce, chodź już zaczynało zachodzić nadal niemiłosiernie paliło. Ściągnęła kolorowy żakiet i położyła go na ławce obok siebie.