Battery Park

Blair

Z parku rozciąga się piękny widok na morze. Położony jest niedaleko portu.

Weronika

Przyszła tu, było wiele wolnych ławek, ale z żadnej nie był odpowiedni widok na port, więc usiadła na jednym z kamyków. Przez chwile popatrzyła się przed siebie po czym otworzyła książkę i zaczęła czytać.

Blair

Weszła do parku ciągnąc za sobą wielkiego doga niemieckiego swojej sąsiadki, która wyjechała na pare tygodni za granice. Blair dobra duszyczka oczywiście zgodziła się go pilować, jednak to był błąd. 'Pies większy od swojej pani? Nie, tak nie może być.' pomyślała. Z drugiej strony nienawidziła małych również małych piesków. Budrys - bo tak się nazywał ten potwór raz co raz wyrywał się dziewczynie z rąk, ale nie dawała za wygraną. Zaciągneła go na ławkę z kod rozciągał się piękny widok na port.

Weronika

Przewracała kolejne kartki książki, prawie nie odrywała od niej głowy tylko czasami spoglądała na widok przed sobą. Park był prawie pusty więc nikt nie zagłuszał jej spokoju. Lecz nic nie trwa wiecznie, nagle usłyszała głośne szczekanie. Odwróciła sie za siebie przy ławce stał wielki dog, wściekła chciała już podejść do włascicielki, gdy zauważyła że nią jest Blair, więc opanowala się. Pomachała tylko blondynce z uśmiechem.

Blair

Uśmiechneła się na widok Weroniki, jednak pies nie dał jej ani chwili odpoczynku. Zobaczywszy dziewczyne porwał Blair w jej stronę.
- Cholerny pies... Nie wiem co jest gorsze: mieć tak narwanego kundla czy tak narwanego kolesia. - zaśmiała się patrząc na nią.

Weronika

Zamknęła książkę i odłożyła ją na bok. Nie miała za bardzo sprzyjających warunków do czytania.
-najlepiej to ani jedno ani drugie- uśmiechnęła się-to twój pies?-zapytała, może nie z ciekawości, ale jak można wytrzyma z takich psem, ona nie dałaby rady nawet 5 min

Blair

- Opiekuje się nim. Jest u mnie tylko dwa dni, a już obślinił połowę domu. - twarz Blair zmieniła wyraz i wyglądała jakby była zdenerwowana, ale poprostu trudno było jej utrzymać psa na smyczy.

Weronika

-gratuluje wytrzymałości-tylko tyle mogło powiedzieć widząc zachowanie psa
-a jak minął dzień?-zmieniła temat

Blair

Dziewczyna oparła się o murek.
- W miarę spokojnie. Nie licząc tego. - śpusciła wzrok na psa. - No, ale nieważne. A u ciebie jak tam?

Weronika

-zwyczajnie, wykłady nawet ciekawe, ale nie będę cię tym przynudzać-odpowiedziała- a on ile będzie ci jeszcze uprzykrzać życie?-spytała pokazując na psa

Blair

- Podobno dwa tygodnie. Koszmar. Przecież przy takim zwierzaku nie da się pracować... - dziewczyna była teraz zła na siebie, jednak chciała wypaść dobrze w oczach sąsiadki. - A ty masz moze dzisiaj cos do roboty?

Weronika

-a no własnie nawet nie wiem czym się zajmujesz-przyjrzała się je wcześniej się nad tym nie zastanawiała, ale nie miała pojęcia gdzie może pracować taka dziewczyna jak ona
-nauczyłam się że lepiej za wiele nie planować, więc nie mam-odpowiedziała nie pewnie, bała się czy dziewczyna nie zaproponuje zajęcia się tym olbrzymem

Blair

- Jestem fotografem. - odparła. W przeszłości wszyscy powtażali Blair, iż nie nadaje się do tego zawodu i powinna zająć się czymś z czym można wiązać jakąś przyszłość. Jednak dziewczyna zawsze była uparta i dążyła do wyznaczone celu dzięki czemu spełniła swoję marzenia. - No więc może wybrałybyśmy sie wieczorem do Coney'a? Wypijemy parę drinków i potańczymy. Jednak najpierw muszę odprowadzić tego potwora do domu.

Weronika

-nigdy tam jeszcze nie byłam, więc chętnie-zgodziła się bez większego namysłu. W końcu trzeba się trochę rozerwac.

Blair

- Przyjdziesz, zobaczysz i na długo zapamiętasz to miejsce. - uśmiechneła się. Pogoda była gienialna, a takich wieczór nie mógł by przepaść na siedzenie przed telewizorem. Tymbardziej, iż Blair nienawidziła być sama.
- No to jak? Ja idę sie przygotować i widzimy się wieczorem. - pomachała dziewczynie i poszła.