Battery Park

Weronika

-ok to zobaczenia-odmachała jej i poszła do domu. Wieczór zapowiada się ciekawie.

Blair

Spokojnie kierowała angielką po wązkich uliczkach w parku. Klacz była odrobinę narwana, ale Blair miała wszystko pod kontrolą. Przed sobą zauważyła innych miłośników jazdy konnej, ale postanowiła się nie narzucać.

Blair

Mussuri najwyraźniej nie odpowiadało to miejsce z resztą zaczeło troche kropić, a klacz trochę się wyrywała. - Prr, szalona! - odparła. Postępowała trochę po parku po czym odprowadziła konia do stajni i poszła coś zjeść.

Megan

Weszła do parku i przechadzała się alejkami. Twingo strasznie ciągnął i chciał gonić każdego gołębia, który poderwał się do lotu. Meg starała się jakoś powstrzymać nieusłuchanego szczeniaka, jednak najwidoczniej dla malucha zabawa była najważniejsza.

{ zw. }

Megan

Przysiadła na jednej z wolnych ławek luzując nieco smycz, aby pies miał więcej swobody. Nigdy jeszcze nie była w tym parku, ale było tu naprawdę ślicznie.

Megan

Spojrzała na zegarek. Wstała z ławki zawołała psa i wolnym krokiem podążała w stronę domu.

Lauren

Spacerując po parku zobaczyła jedną wolną ławkę, w sumie w parku było pusto i cicho, nikogo nie było. Usiadła na ławce, nad którą wisiały piękne gałązki dużej starej wierzby, wyciągneła swój szkicownik i skupiła się na rysowaniu okolicy.

Weronika

Przechadzając się po mieście, trafiła akurat do tego parku. Bardzo lubiła to miejsce, szczególnie ze względu na piękny widok. Zauważyła Lauren ze szkicownikiem. Nie chciała jej przeszkadzać, więc zakradła się z tyłu żeby popatrzec co dziewczyna tam tworzy.

Lauren

Była tak pochłonięta rysowaniem, że nie zauważyła dziewczyny, ani nie słyszała kiedy podeszła, na kartce szkicownika widać było już część parku, którą rysowała.

Weronika

-świetnie ci idzie-postanowiła się w końcu odezwać. Bez pytania dosiadła się obok niej na ławce. -a tak w ogóle to cześć- przywitała się

Lauren

Przerwała rysownie.
- Hej
Powiedziała z uśmiechem do dziewczyny.
- Dzięki
Odparła po chwili.

Weronika

-nie przeszkadzaj sobie, rysuje dalej- zwróciła się do niej z uśmiechem
-mi tam wystarcza ten widok- powiedziała lekko uśmiechając się sama do siebie

Lauren

- W sumie już prawie kończe.
Powiedziała Lauren i dorobiła jeszcze kilka kresek na rysunku.
- No można powiedzieć, że gotowę.
Uśmiechneła się i spojrzała na swoje dzieło.

Weronika

-nie myślałaś, zeby kiedyś wystawić gdzieś swoje pracę? trzeba pokazać swój talent światu- uśmiechnęła się

Weronika

Lauren coś się zamyślił, a ona musiała już iść więc pozegnała się z dziewczyną. Jeszcze raz spojrzała na ten cudowny widok przed sobą i poszła.