Bar `Tao`

Joel

- Nie, ale wyglądasz zupełnie inaczej - zaśmiał się. Najwidoczniej dziewczyna jest dość nieprzewidywalna pomyślał i rzucił jej ciekawe spojrzenie.

Blair

- No cóż. - spojrzała na niego zakręcając kosmyk włosów na palcu. - Poprostu lubię zmiany. - powiedziała upijając parę łyków trunku.

Joel

- To ciekawie - uśmiechnął się. - Ale nie wszystkie zmiany są dobre. - dodał po chwili.

Blair

- A co, źlę wyglądam? - uśmiechneła się cwano unosząc jedną brew.

Joel

- Nie, ślicznie - rzucił. - Yyy, to znaczy bardzo dobrze. - Powiedział i przygryzł dolną wargę. Zdawał sobie sprawę, że są tylko partnerami biznesowymi i nie może się zapędzać. Chociaż z drugiej strony. Ale pewnie i tak jest zajęta. Upił drinka i wbił wzrok w podłogę.

Blair

Zadowolona, uśmiechneła się pod nosem i znów zatopiła usta w martini. Joel'a nie znała specjalnie długo, ale coraz bardziej ją intrygował. Trochę się rozmażyła i znów obdażyła go spojrzeniem.
- Bardzo dobrze, tak? Hm, dzięki. - odparła.

Joel

- Nie ma za co - odparł i uśmiechnął się. Zamówił kolejnego drinka - skąd jesteś? - zapytał.

Blair

- Teoretycznie z Los Angeles, a praktycznie z Boulogne Billancourt. W Californi tylko się urodziłam. - odparła popijając drinka.
- A ty? Nie przypominam sobie żebyś mi o tym wspominał. Jeszcze.

Joel

- Jestem Włochem - odparł z uśmiechem, po czym rzucił spojrzenie w stronę dziewczyny. Popił drinka.

Blair

- Mogłam się domyślić. - uśmiechneła się tajemniczo. Cóż, chłopak miał nawet taką urodę przez co łatwo było rozpoznać z kąd pochodzi.
- A właściwie to czemu ty tak chodzisz sam po klubach i barach? Twoja dziewczyna nie lubi takich klimatów?

Joel

- Nie mam dziewczyny - powiedział i uśmiechnął się. - chociaż kto wie, czy gdybym miał to nie szlajałbym się po klubach nocami. W każdym razie na pewno nie sam.

Blair

- Byłam przekonana, że jednak tak. - uśmiechneła się cwano i dopiła drinka. - Tym razem instynkt mnie zawiódł.

Joel

- A co to takie dziwne, że nikogo nie mam ? - zaśmiał się - Bycie singlem wcale nie jest takie złe.

Blair

- Szczerze? To trochę tak. - odparła. Nie chciała podawać powodu dla którego tak myśli, bo dziwnie brzmiało by zdanie zaczynające się od "Chłopak taki jak ty...".
- Co racja to racja, ale nie na dłużsżą mete. - Blair mieszkała w Nowym Jorku już dobry ponad rok i wiedziała, że w tym mieście warto mieć jakąś podporę, kogoś kto zawsze mógł nas wesprzeć i obdażyć od czasu do czasu czułym słówkiem.

Joel

- Na dłuższą metę faktycznie bycie samym zaczyna być męczące - przytaknął. - Ale tylko pod warunkiem, że znajdziesz właściwą osobę.